هرکسي به هر چيزي که علاقه واقعي داشته باشه يک روزي بهش مي رسه.مطمئنم روزي حکمت رو پيدا مي کني و به رشته ي محکم عمل چنگ ميزني.

سلام خيلي خيلي زيادتر من به تو طهورااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا...طهورايي که نوشتي تنها ماند و دلمو بردي به حال و هواي دل دل کردناي اعصاب خوردکنت که يادمه وقتي تصميمتو گرفتي خيلي خودمو نگه داشتم چيزي نگم صبر جميل بود که پيشه کردم در برابر يتيم شدن اين کهنه علاقه ي بي پدر...

به منم سلام مي کنين .... من الان نيازمند آرزوي سلامتي ام به شدت !

خوب بود ! خوووووووووووووووب !

ببين طهورا! الان اينو نوشتي و من کلي حرف دارم!مجبوري بخوني تا تهش!

اين علاقت به فلسفه،همون طور که خودتم کشف کردي واهي نبوده و نيست و يه روزي حتمن مي ري دنبالش!يعني بايد بري چون تا همين جا هم در حق اين بچه ي بي پدر و مادر که مسوليتش با توئه يتيم نوازي خوبي نبودي! ولي از حالا به بعد سعي کن حداقل بهش فک کني چون مطمئنم همين چن سال ديگه تف و لعنتيه که به زندگيت سرازير ميشه از طرف شخص خودت!!!(اگه پيگيري نکني) و واحسرتاي اين عمر رفته از همه چي بيشتر دامنتو مي گيره!

مي رم سراغ فيزيک عزيزم! که شک ندارم اگه رشته ام رياضي 100 در 100 فيزيک يا اختر شناسي و اينا مي خوندم و خودت خوب مي دوني که يه فيزيزيست "حکيم" حتمن يه فيلسوف قابل خواهد شد!

مورد بعدي رو مي خوام راجع به يکي از موجودات مورد علاقه ام بگم که از معدود شخصيتاييه باعث شده من تا حالا زندگي کنم و با جرئت مي تونم بگم خيلي از روحيات و ابعاد شخصيتي گندي که دارم(همچنان که خودت و ساير دوستان واقفيد!)ولي ب شدت دوسشون دارم رو مديون راهنمايي ها و اشارت هاي اين موجود توي زندگيم هستم!حالا اين همه نطق کردم که بگم طرف ليسانسش مکانيک سيالاته،فوقش هوا فضا و ب شدت از دوران نوجواني دنبال فلسفه ب عنوان عشقش بوده.ب معناي واقعي کلمه "عشقش"! منظور اينکه به قول خودت محيط آکادميک نه لزومن،بلکه اصلن حکمت نمي آره !حالا بشين دس دس کن!خب برو اساسي پيگيري کن به صورت خود جوش و ناله نکن!!!

و در نهايت اينکه همين خود الدنگ من کلي علاقه و کار نکرده دارم!که هميشه هم توقع داشتم (و دارم و خواهم داشت)همه رو با هم و همزمان انجام بدم و ب شدت معتقدم شدنيه !حالا هرکي مي خواد بگه غيرواقع بينانه اس!منم که بايد بگم ميشه!!!(البته تو اين زمينه بيشتر مهارت سخنداني دانم تا کارداني!و از اين جهت ب شدت شرمنده ي خويش خويشم!)

حالا اينم گفتم که در کل بگم "کمال گرايي"خييييييييلي خوبه!عاليه!يکي از بهترين خصيصه هاي يه روح سالم و در پي تعاليه!ولي از نوع "منفيش"خيلي بده!کمال گراي منفي ،دقيقن يکيه مثه من!!!

حالا خود داني!بازم بشين فک کن و بباف و ببين دقيقن چ کاري واسه اين بچه بينوا از دستت بر مياد!!!

سلام.فقط مي تونم بگم آره.همين يعني تاييد حرفات.منم شايد بعدا پشيمون شدم.از اينکه همون اولين قدم رو به سمت فلسفه نرفته برگشتم.آخ که چه قدر ادم هايي را مي شناسم که عاشق فلسفه اند و راهشان بسته است.
پ.ن:مي دوني وقتي مي ديدم معلم ديني دکتراي فلسفه داره چه وجدي وجودم رو مي گرفت.
راستي شما ديگه نمي آييد مدرسه؟نا اميد شديد از کار فرهنگي کردن؟

منم هر چند وقت يکبار فيلم ياد هندستون مي کنه و ميگم چرا نرفتم فلسفه بخونم، خوش به حال ملاصدرا و بزرگترين اشتباه عمرمو کردم و از اين حرفا... ولي بعد به اين فکر مي کنم که اگر مي رفتم فلسفه مي خوندم بعدش افسوس مي خوردم که چرا زيست نخودم شايد اگه زيست مي خوندم الان لويي پاستوري چيزي بودم! با اين حرفا چيزي عوض نمي شه قربونت با اين وضع دانشگاها و استادايي که از خودشونم بدشون مياد چه برسه به دانشجو و هدف قرار گرفتن پول و تاثيرش تو زندگي و از همه مهم تر بي انگيزگي حاصل از تفکر به آخر کار فاصله رو بين استاداي ملاصدرا و داشجوهاي اون موقه با استادا و دانشجوهاي الان خيلي زياد مي کنه.آدما اون موقه واسه رفتن به دنبال علم ودانش الزامي نداشتن که مثل الان قضيه ي دانش و دانش آموزي اينقدر لوس بشه و الکي و دم پايي که هر کس يه دکترا داشته باشه ولي دوزار حاليش نباشه. حکمت و به نظرم خوب گفتي ولي توام با معرفت،هرجا آدم هر کاري رو با تمام وجود و انگيزش انجام بده به نظرم بهش مي چسبه و تاثير گذاره هرچند کوچکترين کار دنيا باشه، چه با فلسفه چه با فيزيک چه با زيست. بعدم بالاخره هر علمي يه فلسفه و يه گره کور داره . من بايد پي فلسفه ي تکامل باشم، تو پي فلسفه ي نور و ماهيتش، فاطمتانه هم پي اصول فلسفه.

سلام بر يکي از بهترين دوستاي محدثه (به گفته خودش )

من هم يکي از دوستاي مدرسه اي محدثه ام که مدتيه به وبلاگت سر مي زنم و واقعا قلمت رو دوست دارم ...

هيچ وقت نظر نذاشتم اما تقريبا همه ي نوشته هاتو خوندم.

اين بار ... انگار که حرفاي منو مي زدي

جانا ... سخن از زبان ما مي گويي ?

من هم اين کارو با فلسفه و روان شناسي کردم،گرچه دير به اين موضوع پي بردم که چقدر اين دو رشته رو دوست دارم ...

اما حالا به نظرت بايد چي کار کرد؟

تحمل رشته اي ک احساسي بهش ندارم يا رها کردنش ؟؟

برا من هم همين اتفاق افتاد اون دو تا رفتن فلسفه و من تهنا موندم

همينجوري دلم خواست روايتت را بر عکس بخوانم .... جمله ها را از ته به سر ! يک جذابيت شفاف غمناک يا يک غمناکي شفاف متبلور پيدا مي کند اين جوري که از ته ميخواني اش !

خيلي قشنگ و روان نوشته اي.من ،هم به فاطمتين تو سلام مي کنم و هم به توي تنها مانده،البته نه از روي تنبلي که از روي علاقه