از من كه بپرسي مي گم تو هم يك دست در آسمان داري يك دست در زمين.
حالا از دستت كه بگذرم از لحن كلامت جنگلي از نهال ماندگار در وجود ماست! مخصوصا لحن سلام كردنت و استاد گفتنت و "جزوه از كي بگيريم؟" گفتنت در سلف دانشگاه با اون طرز خاص قرار گرفتن دندونات و ادا در آوردن من كه مي دوني از سر رفاقته !
ياد شريعتي مي افتم و بازي با كلمات تو(!) براي اينكه منظورتو نفهمه(!) و خط و صفحه كه كلمات غريبي بودند!
در عجبم از تفاوت آدم ها! همين لحن شيرينت رو اگه پورشهامي مي فهميد شايد لااقل يكي مون... بگذار بگذريم. اينجا جاي اين حرف نيست:)
