توی مشاعره هرچی صبرمی کنم آخربیت کسی "ع" _حرف اول فال من_ باشد نیست، تا صدا صاف کنم و بخوانم

ولی......همیشه ته اتفاق های روزگار می رسد به سر فال من که :

                                                   عهدو پیمان فلک را نیست چندان اعتبار

                                                                                                  عهد با پیمانه بندم،شرط باساغر کنم

حیف است بیت به این قشنگی توی انتظار حرف آخرشعر های مشاعره بماند. نامردی است که روزگار را تا ته تلخش سر بکشیم و تازه یاد ساغر و پیمانه بیفتیم.

از این به بعد اولین بیت مشاعره را من با "ع" ،حرف اول عهدشروع می کنم. بعدهم خیال نکن از جفت پا گرفتن های این فلک بازی درآر سرخورده شدم  و بعدش برمی گردم  لب آوبزان زمزمه می کنم "عهد با پیمانه بندم،شرط با ساغر کنم"........

ما بچه پر روهای عالم ادعا داریم "عهد باپیمانه بندم ،شرط باساغر کنم "مصراع اول و اصل مطلب است.مصراع دوم هم اگر می خوانیم عهدو پیمان فلک را نیست چندان اعتبار ،چون هوس کردیم شما "ر" بدهید . والاّ فلک بی اعتبار ارزش این شعر گفتن ها را ندارد.