خب فيزيک بيشتر يه رشته ي نظريه.چون علوم پايه است.مگر کسايي که فيزيک کار تجربي هستند و البته اون مال بعد از ليسانس يا فوقه که تصميم بگيري تجربي باشي يا نظري.......خب تو فيزيک بايد همون فهم باشه،نه حفظ.فهم به علاوه ي مهارت در محاسبات.اين دوتا خيلي مهمه......در مورد خسته شدن هم بايد بگم خيلي روزايي بوده که من خسته شدم و حتي درمونده شدم.يه بخشيش بخاطر اينکه واقعا درس سختيه،يه بخشيش هم بخاطر روش هاي اشتباه درس خوندن خودم.ولي خب هيچ وقت هم نتونستم تصور کنم که غير فيزيک رشته ي ديگه اي بخونم....حالا پيشنهاد مي کنم يه نگاه به کتاباي دانشگاهي فيزيک بندازي.سرفصلا رو ببيني،ديگه اينکه با خودت کنار بياي که چقدر مي خواي وقت و انرژيت رو صرف کني.چون به وقت و فکر زياد نياز داره.ديگه اينکه بدوني کلا تو دانشگاه آدم خودش بايد زحمت خودش رو بکشه وشرايط با مدرسه خيلي متفاوته،هر آدمي هم يک روحياتي داره که تا حدودي مشخصه.اون روحياتت رو بررسي کن و ببين با خوندن يک رشته ي نظري که کارش صرفا فضولي تو پديده هاي دنياست و همش مي خواد به يک روابط رياضي دست پيدا کنه و در آخر هم حاصل کارش مثل مهندسا و هنرمندا و ديگران يک چيز محسوس قابل لمس نيست،کنار مياي يا نه.انشاءالله اون چيزي که صلاح و خيره قسمتت بشه و برات باعث سعادت و موفقيت باشه:)اگه بازم سوالي بود يا کاري از دستم برميومد،من در خدمتم.