سپاس طهورا را که آغاز وبلاگش دق دادن ما بود و کمال وبلاگش نظرات ماست و کمال نظرات ما باور به يگانه بودن افاضات اوست البته! و اگر پاسخ نظرات ما را ندهد ما را نشناخته است.
به شکر آنکه شکفتي به کام بخت اي گل
نسيم وصل ز مرغ سحر دريغ مدار
کنون که چشمه ي قند است لعل نوشينت
سخن بگوي و زطوطي شکر دريغ مدار
اعتقاد جهان را اباد خواهد کرد و صداي رساي مرد معتقد صداي اعتقاد است نه عربده ي ريا و اگر حق بود که جملگي عبادات در خلوت و خاموشي انجام گيرد خداوند مقرر نميداشت که جملگي مسلمانان که حج برايشان واجب است در يک روز گرد هم ايند و به فريادي جهان لرزان از گناه و جرم و کفر براءت بطلبند.
(پاره اي از مردي در تبعيدابدي)
و اينجا به حکم احساس فهم مشترکي که دارم صداي رسايت را به نظاره خواهم نشست