کاش اینجا یک نوشته ی کوتاهِ خوب بود.
که می شد بین خط هایش سه بار نفسِ خنکِ عمیق کشید
بعدِ اینجور نفس ها،حتما حجم مغز و حجمِ دل و حجمِ کلمه ها بیشتر خواهد شد.
این مغزِ پر از حرف،
این دلِ خیلی تنگ،
این کلمه های ریز و مبهمی که به زبان نمی آیند،
سه تا نفس عمیق لازم دارند تا من از روزهای شلوغِ سردرگم،سمتِ خلوت هایِ خوبِ معنی دار، سفر کنم.
اصل نوشت: دروغ گفتم، هزارتا نفسِ عمیق هم کم است.کاش نفسِ حقِ کسی به آدم می خورد....