نه

ممنون:)...اينايي که گفتم دلي بود نه فلسفي.الان فلاسفه ميان تاييد مي کنند بي توفيق بودن ما رو توي عقل سرد

:)

غرق درياي تو بودند ولي ماهي وار/باز هم نام و نشان تو زهم پرسيدند.....بقيه جواب هم توي اون دوتا نظر"جواب طهورا به هدي" هست

:)

جواب رو تو يه نظر جدا دادم.حرفا يک دفعه با خوندن اين صفر و يک سر ريز کرد.

:)

درود:)..."بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند.." مصرع اول شعريه که فکرکنم قيصر براي امام زمان گفته.من اين يه تيکه رو خيلي دوست دارم و با خودم تکرار مي کنم ولي خطاب به خدا.قسمت بعدي که خودم ادامه دادم به عنوان يه گله ي بهانه گيرانه است از دوريي."دربه درِ حبس شده،مثل نفسِ بالا نيامد،تبعيدي دلتنگ،مثل اشکِ معلق،مثل شوق مزه مزه نشده" يعني روح افزايي نفس، پرشوري و خالصي اشک ومزه ي بي نظير شوق مثل کمال هاي بالقوه اي مي مونند که حالا بهانه ي بالفعل شدن رو مي گيرن.و تا اين دوري هست(دنيا) اين ها بي تاب و سرگردون و راضي نشده اند.به تمام اوج خودشون نرسيدن و براي آدم هميشه گم شده اي هست.....

اندراين دير کهن ريخته شد بال و پرم/بهر منزلگه خود بال و پري مي جويم

حال همه ي متن رو به دعاي آخرش وصل کن،بلند تر بگو آمين!

عوضش داغِ دل از دوري هميشه تازه است

ممنونم جان آشناتر...:)